അദ്വൈതാനന്ദം

(തിരശ്ശീല ഉയരുമ്പോള്‍ കാണുന്നത്‌ കാടല്ല, നാടാണ്‌. നഗരത്തിലെ രമ്യമായ ഒരു ഹര്‍‍മ്മ്യത്തിലെ ഒരു മുറി. അതില്‍ എല്ലാ ആധുനിക സജ്ജീകരണങ്ങളുമുണ്ട്‌. ധ്യാനത്തില്‍ നിന്ന് ഉണര്‍ ന്നതേയുള്ളു, ഗുരു. സമീപത്തായി ശിഷ്യന്‍.)

ഗുരു : ഭയം എന്തുകൊണ്ടാണു്‌ ഉണ്ടാവുന്നതു്‌?

ശിഷ്യന്‍ : അറിയില്ല ഗുരോ.

ഗുരു : മറ്റൊന്നിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയാണു്‌ ഭയം. നാം എന്തിനേയോ ഭയക്കുന്നു, അല്ലേ?

ശിഷ്യന്‍ : അതേ ഗുരോ.

ഗുരു : മറ്റൊന്നില്ലെന്നും ഞാന്‍ തന്നെയാണ്‌ അതെന്നും കരുതുക. അദ്വൈത സിദ്ധാന്തം.
എല്ലാം ഞാന്‍ തന്നെയാകുമ്പോള്‍ ഭയക്കേണ്ട ആവശ്യമില്ലല്ലോ!

ശിഷ്യന്‍ : ശരിയാണു്‌ ഗുരോ.

ഗുരു : അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി. ഞാന്‍ തന്നെയാണു്‌ ബ്രഹ്മം. ഞാന്‍ ചെയ്യുന്ന നന്മകള്‍ ലോകത്തിനു
ഗുണമായി ഭവിക്കും. സെല്‍ഫ് ഹെല്‍ പ്പ് ഈസ് ദ് ബെസ്റ്റ് ഹെല്‍ പ്പ്. താന്‍ പാതി
ദൈവം പാതി.

ശിഷ്യന്‍ : അതായിരിക്കും, കൈനീഷ്യന്‍ വെല്‍ത്ത് മാനേജ് മെന്‍റ്റ് തിയറിയുടെ മറവില്‍ ഗുരോ അങ്ങ്
സഹോദരന്റേയും സഹോദരിയുടേയും അനന്തിരവരുടേയും പേരില്‍ ഭൂമി വാങ്ങിക്കൂട്ടിയതും
കൈയ്യേറിയതും മറ്റും.....

ഗുരു : (എഴുന്നേല്‍ക്കുന്നു) പ്രാര്‍ത്ഥനയുടെ സമയമാകുന്നു, ശിഷ്യാ. നമുക്കിവിടെ തല്‍ ക്കാലം
നിറുത്താം.


(തിരശ്ശീല 'ഒരാഘാതം പോലെ' പൊട്ടിവീഴുന്നു!)

ചിത്രീകരണം : ബി.രാജന്‍

Comments

((((((((((((((ഠോ))))))))))))))

തിരശ്ശീല പൊട്ടിവീണതല്ല. തേങ്ങാ ഉടച്ചതാ

Popular posts from this blog

On Dropping the Other Shoe...

ആത്മസംഘര്‍ഷങ്ങളുടെ ഒരു ഗസല്‍ സായാഹ്നം

അവര്‍ നമ്മെ അകറ്റൂകയാണു്‌, ദൈവങ്ങളില്‍ നിന്നു പോലും!